کد مطلب:216373 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:275
مفضل بن عمر
مفضل از بزرگان یاران امام صادق و امام موسی كاظم علیهماالسلام بود. او از جمله فقهای بزرگ و موثق به شمار می رفت. او از نزدیكان امام صادق محسوب می شد و متصدی برخی از امور آن حضرت بود.
گروهی از پیروان اهل بیت رسول الله وارد مدینه شدند و از امام صادق علیه السلام تقاضا كردند شخصی را به ایشان معرفی كند كه به هنگام نیاز در امور دینی و احكام شرعی به او مراجعه كنند. امام فرمود: هر كسی سؤالی داشت، نزد من بیاید و از خودم بپرسد و برود.
آنان اصرار كردند كه حتما شخصی را نیز تعیین فرماید. امام فرمود: مفضل را برایتان تعیین كردم. آنچه بگوید، بپذیرید زیرا او جز حق نمی گوید.
امام صادق در چند جلسه درسهای ویژه ای در توحید برای مفضل فرمود كه
[ صفحه 154]
مجموع آن به صورت كتاب «توحید مفضل» مشهور است. این درسها شاهدی است بر عنایت مخصوص امام نسبت به مفضل و اهمیت مقام او نزد امام.
مفضل نزد امام چنان محبوب بود كه یكبار حضرت به او فرمود: به خدا سوگند تو را دوست دارم و كسی كه تو را دوست دارد نیز دوست دارم.
امام كاظم علیه السلام در مورد مفضل می فرمود: مفضل همدم و موجب راحتی من است.
هنگامی كه مفضل از دنیا رفت، امام كاظم بسیار متأثر شد و درباره ی او فرمود: خدا او را رحمت كند. او پدری بود بعد از پدر. هم اكنون او راحت و آسوده شد. [1] .
گروهی از پیروان اهل بیت رسول الله وارد مدینه شدند و از امام صادق علیه السلام تقاضا كردند شخصی را به ایشان معرفی كند كه به هنگام نیاز در امور دینی و احكام شرعی به او مراجعه كنند. امام فرمود: هر كسی سؤالی داشت، نزد من بیاید و از خودم بپرسد و برود.
آنان اصرار كردند كه حتما شخصی را نیز تعیین فرماید. امام فرمود: مفضل را برایتان تعیین كردم. آنچه بگوید، بپذیرید زیرا او جز حق نمی گوید.
امام صادق در چند جلسه درسهای ویژه ای در توحید برای مفضل فرمود كه
[ صفحه 154]
مجموع آن به صورت كتاب «توحید مفضل» مشهور است. این درسها شاهدی است بر عنایت مخصوص امام نسبت به مفضل و اهمیت مقام او نزد امام.
مفضل نزد امام چنان محبوب بود كه یكبار حضرت به او فرمود: به خدا سوگند تو را دوست دارم و كسی كه تو را دوست دارد نیز دوست دارم.
امام كاظم علیه السلام در مورد مفضل می فرمود: مفضل همدم و موجب راحتی من است.
هنگامی كه مفضل از دنیا رفت، امام كاظم بسیار متأثر شد و درباره ی او فرمود: خدا او را رحمت كند. او پدری بود بعد از پدر. هم اكنون او راحت و آسوده شد. [1] .
[1] شيخ عباس قمي - تحفة الاحباب - ص 376.